Fasten your seatbelt: 24 uur (turbulentie) op Brussels Airport ✈️

Hallo!

Na toch wel twee weken stilte, ben ik hier terug. Normaal gezien al live vanuit Taiwan, maar Aviapartner besliste daar nét iets anders over. Maar zeg, ’t is hier ook goed hé!

De luchthaven vond ik al altijd een fascinerende plaats. 🛩 Er hangt (meestal) een ontspannen sfeertje, mensen zijn er (meestal) gelukkig en ze mogen (meestal) op reis vertrekken. Alleen nu even niet. Veel mensen waren boos, gestresseerd en konden niet op reis vertrekken. Hun bagage is zoek, ze missen hun aansluitingen of de kindjes zijn moe en huilen. 

Ik was al blij dat ik het vliegtuig donderdagavond aan de gate zag staan. Bij mijn eerste vlucht was dit niet het geval en hadden we veel vertraging. Na een spurtje op Schiphol haalde ik toch nog mijn aansluiting naar Taipei. 🏃🏼‍♀️💨 Nu stond het vliegtuig er, maar het bleef ook onaangeroerd staan. Geen mensen die de bagage uit het vliegtuig haalden, geen drukte op het tarmac. De passagiers aan de gate konden niet opstappen want er was geen personeel te zien. Vreemd, maar een beetje vertraging was nu niet echt een probleem. Ik had nog meer dan tijd genoeg om mijn volgende vliegtuig te halen. Helaas bleek toen dat een half uurtje voor we normaal moesten vertrekken de staking uitgebroken was. Goed nieuws: ‘Enkel de tak van de bagageafhandeling staakt, we kunnen dus vertrekken zonder bagage.’ Allright, again! 

Again? Haha, ja! Toen ik de eerste keer in Taiwan aankwam was een van mijn valiezen perte totale. Geen idee wat ze daarmee gedaan hadden, maar het zag er niet mooi uit. Bij het terugkeren naar België was mijn bagage ergens op de rit achter gebleven. Gelukkig heeft KLM telkens alles mooi opgelost. Nog eens zonder valiezen vliegen, niet zo’n probleem. 🤷🏼‍♀️

Iedereen mocht opstappen en we namen plaats. Het vliegtuig zat volgepakt met alle handbagage tussen de voeten en onder de stoelen om alles een plaatsje te kunnen geven. De bagage van de vorige passagiers was nog aan boord, dus daar viel geen plaats te winnen. Gelukkig zat de sfeer nog goed dankzij het supervriendelijke boordpersoneel.

Na een uurtje Instagramscrollen, muziek luisteren en een ‘boekske’ lezen meldde de ‘This is your captain speaking’ dat er nieuws was. Blijkbaar had het enige groepje medewerkers dat niet staakte en ons naar de startbaan kon brengen ook het werk neergelegd. Hop, iedereen van het vliegtuig, into the wild! (En neem dat maar letterlijk 👿)

Chaos was het sleutelwoord vanaf dat moment. Lange wachtrijen, niemand die iets kon zeggen, boze mensen en nog eens boze mensen. Veel nut had dat toch niet, want de medewerkers waarop ze het uitwerkten probeerden enkel uitleg te geven 🤦🏼‍♀️ Dit is iets wat ik nooit zal snappen. Anyhow, we moesten dus naar de hal met de bagagebanden. Daar zouden we ‘onze valies mogen gaan zoeken’. Er was daar – naast honderden gefrustreerde passagiers – niks of niemand te bespeuren. Logisch ook, want ze staakten 😅 Daarna maar terug door de douane en hop, ik was terug waar ik twee weken geleden aangekomen was.

Daarna moesten we naar de vertrekhal volgens het boordpersoneel. Daar was de balie van KLM. Ze zouden ons helpen met het omboeken van onze vlucht als dat nog nodig was. Wat ze ons vergaten te zeggen was dat alle luchtvaartmaatschappijen die met Aviapartner samenwerkten aan die zes balietjes moesten zijn. Je kan je de drukte waarschijnlijk al voorstellen. 🤦🏼‍♀️ Mijn avondje aanschuiven startte rond 20u. Toen stonden er zeker 500 wachtenden voor mij. Het kunnen er gerust dubbel zo veel geweest zijn ook. Drie uur later was ik er bijna, maar echt bijna! Alleen besloten ze net toen alles stil te leggen want er was een technisch probleem. Via een megafoon bracht een politieagent ons op de hoogte dat er die avond niks meer zou gebeuren. Eerlijk, ik heb veel gelachen in mezelf gisteren. Er liep zoveel fout, maar eigenlijk maakte ik me er weinig zorgen over, ik moest vooral lachen en dacht ‘Ach, het komt wel goed.’ 

De cameraploegen amuseerden zich ondertussen in deze mensenzee. Ik kreeg kort daarna een melding dat mijn tickets omgeboekt werden naar een vlucht vrijdagnamiddag. Omdat ik daarna nog eens 18u. moest reizen leek een hotel me de beste optie om toch wat rust te hebben. 🏨
Tijdens het aanschuiven zag ik het aanbod snel slinken dus ik ging onmiddellijk aan de slag. Poging zes was de goeie! Reserveren en hop! Naar de taxi’s. Ik weet niet hoeveel keer ik het woord ‘aanschuiven’ al gebruikte, maar hé, het was nog eens van dat. Ik had tijd en veel was er toch niet aan te doen. Ik was al blij dat ik toch in een hotel terecht kon. 15 minuten en 53 euro later zette de taxichauffeur me netjes af bij het hotel en om 2u. kon ik ein-de-lijk slapen! Wat een dag 😅

Vrijdag dan, vroeg uit de veren om opnieuw naar Zaventem te trekken. Ik hoopte het spelletje ‘De zoektocht naar vermiste bagage’ te mogen spelen maar helaas… Ik moet toegeven, ik had graag eens zo’n hal gezien waar duizenden valiezen samen lagen. 👜 Het moet toch een leuk gevoel zijn als je plots die van jou tegenkomt? 💪🏼 Een beetje ontgoocheld trok ik naar de vertrekhal waar de mensenzee van gisteren zeker verdubbeld was. De sfeer was er ook helemaal anders. Verdrietige kindjes, boze ouders en gewoon boze mensen. Wat een chaos. 

Ik zei al dat ik luchthavens een fascinerende plaats vond hé? Wel, in de ‘boze drukte’ had ik geen zin, dus besloot ik op ontdekking te gaan. Mijn nieuwe vlucht stond pas gepland om 15u. dus ik had nog 8 uur te doden. Ik begon me zelfs al thuis te voelen!
Tot bam: om 9u. nieuws – Flight Cancelled. Misschien lukte het toch niet om binnen de 48u. in Taiwan te geraken 🤷🏼‍♀️ Omboeken had niet zo veel zin en aangezien mijn bagage in omloop was van de dag ervoor mocht ik ook niet zomaar de trein naar Schiphol nemen. Zo zou ik nooit recht hebben op de valiezen die op Zaventem circuleerden.
Om 13u. leek de situatie wat uitzichtloos en na een lang telefoongesprek werd ik een laatste keer omgeboekt. Daarna besloot ik terug te keren naar ‘Taxi en Hotel mama en papa’. Veel leuker (en de taxi is veel goedkoper 😉)  Ze geraken niet zomaar van mij af en ik mag nog twee daagjes extra spenderen in de metropool genaamd Meulebeke! 

Zondag poging III, met een even grote smile, maar hopelijk wat minder moe! 

Bye bye! 👋🏼